Vivian Keulaars: ‘Ik geloof dat je door samen te werken zelf ook verder komt’

BUNNE – Op weg naar Bunne rijd ik in een ansichtkaart: een felle laagstaande zon, aangelichte zilverberken, zwiepende boomkruinen, tractorsporen en dauw op de velden. Mooi beeld.

Op de gevel van de voormalige zuivelfabriek staat COÖPERATIE BUNNE.  Plaatselijke boeren werkten hier sinds 1936 eendrachtig samen om hun koemelk te verwerken tot zuivelproducten. In 1968 komt hieraan een einde door de komst van de grootschalige zuivelindustrie. Anderhalf jaar staat dit industrieel erfgoed leeg,  maar krijgt daarna een nieuwe bestemming als metaalbewerkingsfabriek. In  2008 wordt de fabriek opgefrist en geschikt gemaakt voor vergaderingen, trainingen, opleidingen, symposia en culturele evenementen. Mede-uitbaatster Vivian Keulaars (61) vertelt me haar levensloop en waarom zo’n bijzonder pand juist zo goed past bij haar werk als organisatieadviseur en coach.

Vivian Keulaars is geboren en getogen in Breda als enig kind in een liberaal ondernemersgezin. Zij is gewend om de handen uit de mouwen te steken. Op het gymnasium in Breda is ze een rustig en bescheiden meisje, dat het vertrouwen geniet van haar klasgenoten. Van haar verbindende rol was zij zich destijds niet bewust. ‘Ik deed gewoon mijn best, haalde goede cijfers en had een open oog en oor voor mijn klasgenoten en bracht hen bij elkaar. Ik ben veel dank verschuldigd aan mijn moeder, die me altijd heeft gestimuleerd om op mezelf te vertrouwen, goed met andere mensen om te gaan en waar nodig te helpen.’ Met deze mensgerichte mentaliteit komen haar sociale vaardigheden en verantwoordelijkheidsbesef tot ontwikkeling. Al op de basisschool ontstaat Vivian’s liefde voor paarden en ze wil dan ook graag  dierenarts worden. Die droom vervliegt echter, als blijkt dat ze niet de juiste vooropleiding en het juiste netwerk heeft.

Na de middelbare school studeert ze Rechten aan de Utrechtse universiteit, waar ze afstudeert in de sociaal economische studierichting met het doel om advocaat te worden. ‘Ik koos bewust voor Utrecht om uit mijn vertrouwde omgeving te komen en om in de grote stad nieuwe ervaringen op te doen’, zegt Vivian. Tijdens haar studie is ze actief in een politieke jongerenbeweging maar komt hier niet tot haar recht. ‘Het politieke spel past niet bij mijn sociale aard.’ Haar ambitie om advocaat te worden raakt op de achtergrond en Vivian speurt verder naar de eigen bestemming. Na haar studie gaat ze aan de slag als directiesecretaris bij de landelijke bedrijfsvereniging voor de gezondheidszorg in Zeist. ‘Een groot bedrijf, dat gericht is op het aan het werk houden van mensen, maar ook wel een heel logge organisatie.’ Dat ‘logge’ past niet bij haar, maar na een reorganisatie gaat Vivian werken op het Verzuimbureau, de latere Arbodiensten. Hier is ze helemaal op haar plek en reist heel Nederland door. Onderwijl ontwikkelt zij zich tot arbo-specialist, die bedrijven helpt om medewerkers op de goede  plek te krijgen.

‘Ik kwam erachter, dat de menselijke benadering in een werkomgeving er écht toe doet. Niet alleen voor die ene medewerker, maar ook voor het team. Het zorgt voor een positieve sfeer en uiteindelijk voor de veerkracht van een organisatie.’ Als Vivian begin jaren 90 bij een grote zelfstandige Arbodienst werkt, merkt ze dat in deze sector het verdienen van veel geld de drijfveer is. ‘En toen was ik er klaar mee om te werken voor een groot bedrijf, waar het verbeteren van de werkomstandigheden van medewerkers uiteindelijk maar bijzaak is’, zegt Vivian gedecideerd. Ze vestigt zich als zelfstandig ARBO-adviseur, verhuist naar het Noorden om zich bij haar vriend,  organisatieadviseur Eelco Hidskes, te voegen, wordt moeder en zet hier haar eigen adviesbureau voort. Als de kinderen opgroeien is er ook weer tijd voor de paarden en ontdekt Vivian de kracht van coaching met behulp van een paard. ‘Ik vind het heel bijzonder om samen te werken met een dier. Het dier kent geen oordelen en reageert intuïtief op mensen. Paardencoaching geeft inzicht zonder woorden, een fijne manier van coaching, vind ik.’  

De aankoop van de Bunner zuivelfabriek in 2008 was voor Vivian en Eelco een bewuste keus. ‘In dit gebouw hebben mensen jaren gezwoegd om vooruit te komen. We hebben dit bijzondere gebouw met respect verbouwd om die sfeer van onderlinge samenwerking van vroeger te behouden.’ Op deze plek voegen Vivian en Eelco hun adviesbedrijven samen en is de coöperatieve gedachte leidend. ‘Wat ons betreft luidt onze eerste vraag: ‘Wat kunnen wij voor jou betekenen, als je op eigen kracht niet verder komt.’ Dat geldt voor de begeleiding van ondernemingen en organisaties, die komen met hun organisatievraagstukken, maar dat geldt ook voor de trainingen, workshops en evenementen die in De Melkfabriek plaatsvinden. En die onderlinge betrokkenheid en samenwerking is vooral ook zichtbaar bij de meewerkende vrijwilligers (veelal mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt) en stagiaires, die in De Melkfabriek worden begeleid. 

De Melkfabriek heeft in Bunne de reuring teruggebracht. Vivian en Eelco zijn dagelijks vol overgave en met plezier aan de slag. En hun inzet voor het dorp wordt door de gemeenschap gewaardeerd. ‘Het is werkelijk een genot om hier in het Noorden te werken en te wonen. En het is mooi om met échte aandacht elkaar te ontmoeten en met elkaar samen te werken.’ De Melkfabriek brengt mensen verder, dat is helder. Buiten is het iets minder fris, de wind geluwd en op de velden ligt iets minder dauw. Ook  mooi.