“Een kat kan wel vijf tot zeven kilometer om zijn huis heen lopen”

Vrijwilligers van de dierenambulance Noord en Midden Drenthe

REGIO – In Assen zit het kantoor van de dierenambulance die onder andere gemeente Tynaarlo bedient. Het valt onder de landelijke stichting van de dierenbescherming die zich bezig houdt met redden, opvangen en beschermen van dieren. Het is ongelooflijk, maar de gehele organisatie draait op giften, nalatenschappen en donaties. Alle ambulances, apparatuur, personeel en opvanglocaties. “Als er iets onverwacht nodig is, dan wordt dat via crowdfunding geregeld en dat gaat heel goed,” vertelt coördinator Marga Kuntz.

Voor de dierenambulance in Assen staan Caja Blankenhorst uit Eelde en zijn nieuwe collega Sandra ter Lingen. Zij staan klaar om in de ambulance te stappen, maar hebben net genoeg tijd voor een kort praatje. “Inmiddels doe ik dit vrijwilligerswerk al zeven jaar en vind het nog altijd geweldig. Als kind was ik altijd al bezig met dieren,” vertelt Caja. Vervolgens legt Caja uit voor welke dieren welke bakken en manden precies zijn achterin de ambulance. Wat opvalt is dat grote vogels zoals zwanen en reigers in een rieten mand gaan zonder licht, terwijl egeltjes passen in doorzichtige plastic bakjes met luchtgaatjes en daar een speciale plank voor is gemaakt achterin de ambulance. Voor gewonde hondjes en andere dieren is er zelfs een brancard. Sandra geeft aan dat alles nog nieuw is voor haar in Assen, “Ik heb al wel acht jaar ervaring, maar op deze locatie ben ik nieuw. Dus ik weet nog niet precies waar we het meeste van ophalen hier, dat weet Caja.” Caja weet te vertellen dat er heel wat vleermuizen worden gevonden in het gebied van gemeente Tynaarlo. Dan moet het duo er vandoor.

Coördinatoren
Op kantoor zijn de twee coördinatoren Marga Kuntz uit Appelscha en Johanna Hovenkamp uit Zuidlaren aan het werk. Marga wilde vroeger dierenarts worden, maar werd jong moeder waardoor de prioriteiten veranderden en een opleiding volgen niet mogelijk was. “Ik wilde toch met dieren werken en daarom werd ik hier vrijwilliger. Ik werk hier inmiddels al bijna zeven jaar,” vertelt Marga. Johanna kwam net uit een moeilijke periode toen haar buurvrouw haar meenam om als vrijwilliger aan het werk te gaan bij de dierenambulance. “Kijk een betaalde baan zou voor ons wel fijn zijn, maar de liefde voor dit werk, daar doe ik het voor. Deze maand werk ik hier vijftien jaar. Marga heeft me later gevraagd om mee te helpen coördineren. Maar we draaien elke week nog wel een ambulancedienst erbij om bij het werk betrokken te blijven. Want dat vinden we toch het leukst om te doen,” vertelt Johanna.  Marga vult aan, “Wij werken normaal zeven dagen per week en zijn 24 uur per dag te bereiken. Gelukkig hebben we tegenwoordig achterwachten, waardoor we vooral in het weekend onze handen vrij hebben. Daar zijn we ontzettend blij mee. De andere vrijwilligers draaien ongeveer twee diensten per week. Maar Facebook blijven we wel zelf doen in het weekend,” vertelt Johanna. Het onderhouden van de Facebookpagina blijk een erg belangrijk onderdeel van het werk te zijn geworden. Daarop worden foto’s en gegevens van gevonden en vermiste honden en katten geplaatst en gedeeld.

Zwerfbandjes
Beide dames willen duidelijk maken dat er niet zomaar dieren worden opgehaald en naar het asiel worden gestuurd. Daar is er een ingenieus systeem voor bedacht. “Wij plaatsen een zwerfbandje bij zwerfkatten die gevonden zijn. De twijfelgevallen zeg maar. Iedereen die ons belt zegt namelijk dat er een zwerfkat loopt. Alsof mensen precies weten welke katten er allemaal in die buurt rondlopen. Dus die katten gaan wij niet zomaar ophalen. Maar wanneer er twijfel is, gaan we toch even kijken of er een chip is. Als er geen chip is dan krijgt het dier een zwerfbandje. Stel je een ziekenhuisbandje voor met een stempel waar onze naam en telefoonnummer op staat. Zo verzoeken wij de eigenaar om contact met ons op te nemen,” licht Marga toe. Johanna vult aan: “We hebben die bandjes inmiddels ook bij een dierenarts in Zuidlaren liggen. Het mooiste zou zijn als meer dierenartsen dit systeem gaan overnemen. Zo geef je een eigenaar namelijk toch de kans om te reageren en niet dat het dier in een asiel terecht komt. Want een kat kan wel vijf tot zeven kilometer om zijn huis heen lopen.”

Prioriteiten
Ook de dierenambulance rijdt niet zomaar uit. Het goed uitvragen van een melding blijkt één van de belangrijkste zaken te zijn. Vooral wanneer het erg druk is en er tachtig meldingen op een dag komen. Het heeft te maken met prioriteiten. “Indien nodig dan halen we het dier natuurlijk meteen op en brengen we het naar een arts toe of naar een opvang, maar vaak blijkt de situatie anders te zijn,” vertelt Marga. Wanneer een dier bijvoorbeeld al dood is, dan gaan andere dieren die in nood zijn voor. Maar ook in het geval van een melding van overlast van een hond of een kat, dan wordt er gevraagd of de melder het dier kan vastzetten, in de schuur bijvoorbeeld, en wordt de melder gevraagd een foto te maken van het dier. Die foto gaat meteen op de Facebook-pagina en wordt gedeeld. “En aangezien 80 % van de dieren een eigenaar heeft, wordt het dier vrij snel opgehaald. Op die manier scheelt het ons een ritje die we beter kunnen besteden aan dieren die we echt kunnen helpen,” vult Johanna aan.

Vogeltjes en buitenlandse honden
Wat bijzonder was tijdens het begin van de corona periode is dat er ineens veel meer meldingen dan normaal binnen kwamen van vogeltjes die uit het nest waren gevallen, vertellen beide dames. “Iedereen was namelijk thuis in plaats van op kantoor en maakte meer wandelingen. Zo werden wij bedolven onder de vogeltjes meldingen. Het voorjaar zit er inmiddels weer aan te komen en we zitten nog in lockdown, dus het zal voor ons vast weer een drukke periode worden in de lente. Daarnaast zijn de honden die uit het buitenland worden gehaald erg opgevallen het laatste jaar. Deze honden ontsnappen vaak na aankomst in Nederland. Daar hebben we ook veel meldingen over gekregen. Deze hondjes vallen meteen weer terug in de overlevingsmodus omdat ze dat zo gewend zijn en dan krijg je ze niet snel weer te pakken.”

Vogelspin
Het favoriete dierenambulance verhaal van Johanna en Marga gaat over een vogelspin in Zuidlaren. “Op een dag komt er een melding binnen van een begeleider bij de GGZ dat er een vogelspin op de weg zit. De begeleider geeft aan vaker bijzondere verhalen te horen, maar deze patiënt nam zij serieus. De mensen waren er heel erg bang voor, dus we moesten het serieus nemen. Het leek ons wel een spannende actie, we hadden allemaal niet eerder een echte vogelspin gezien. Bij aankomst gingen we af op het geluid van gillende dames. Zo waren we meteen op de goede locatie en we deden voorzichtig. Een doorzichtig bakje gooiden we over de spin heen. Maar het dier bewoog niet. Dus toen hebben we een stokje gepakt en onder het bakje geschoven om de spin aan te raken. Toen bleek uiteindelijk dat het om een heel goed nagemaakte vogelspin van rubber ging. Maar hij zag er heel erg echt uit. Daar hebben we heel smakelijk om gelachen daarna. We hebben de rubberen vogelspin nog lang op kantoor gehad.”